1․Իմ քույրիկը նստած է բազմոցին և գիրք է կարդում։ My sister sidaun to is a sofa and rayding a book.
2․Մենք գնում ենք թատրոն(theater) հիմա։
3.Արամը խմու՞մ է թեյ հիմա։ Ոչ, նա նստած է բազկաթոռին և երաժշտություն է լսում է։ Is Арам dringing tea now.
4․Ի՞նչ է անում Նարեն հիմա։ Նա նստած է գորգին և խաղում է իր շան հետ։
She is
1. She is writing.
Is she writing ?
What is she doing ?
2. They are playing.
Are they playing ?
What are They doing ?
3. Ben is eating.
is Ben eating ?
what is Ben doing ?
4. Jane is drinking.
is Jane drinking ?
what is Jane doing ?
Ի՞նչ թվի վրա պետք է բաժանել 120-ը, որպեսզի ստացվի 4a-ով նշանակենք անհայտ բաժանարարը, ապա՝ 120:a=4
Անհայտ բաժանարարը գտնելու համար պետք է բաժանելին բաժանել քանորդի վրա:
Մեր օրինակում 120-ը բաժանելին է, 4-ը՝ քանորդը:
Հետևաբար, a անհայտ բաժանարարը հավասար է՝ a=120:4=30
Օրինակ
190 կոնֆետ հավասար բաժանեցին մանկապարտեզի երեխաների միջև այնպես, որ յուրաքանչյուր երեխա ստացավ 5-ական կոնֆետ: Քանի՞ երեխա կար մանկապարտեզում:
m-ով նշանակենք մանկապարտեզի երեխաների թիվը:
Հետևաբար,
190:m=5: Գտնենք m-ը՝
190:m=5
m=180:5
m=38
Պատասխան՝ մանկապարտեզում կար 38 երեխա:
1.Գտիր անհայտ բաժանարարը:
150:5=30
504:21=24
48:24=2
315:63=5
2.Գտիր անհայտ արտադրիչը:
4×16=64
11×22=242
16×13=208
25×20=500
3.Գտիր անհայտ բաժանելին:
100:10=10
225:15=15
72:12=6
184:23=8
4.190 կոնֆետ հավասար բաժանեցին մանկապարտեզի երեխաների միջև այնպես, որ յուրաքանչյուր երեխա ստացավ 5-ական կոնֆետ: Քանի՞ երեխա կար մանկապարտեզում: 190:5=38
Լրացուցիչ առաջադրանք
1/ Լրացրու նախադասությունը։
Անհայտ ․․․ գտնելու համար պետք է բաժանարարը բազմապատկել քանորդով։ 190:3=38
• Հանելին • Բաժանելին • Նվազելին • Գումարելին
2/ Ծաղկի խանութում 225 ծաղիկներից կազմեցին 15 փունջ, որոնցից յուրաքանչյուրում կային հավասար քանակությամբ ծաղիկներ: Քանի՞ ծաղիկ կար յուրաքանչյուր փնջում:
225:15=15
3/ Աստղանիշի փոխարեն գրիր այնպիսի թիվ, որ 452.000:∗=4520 հավասարությունը լինի ճիշտ:
4/ Հետևյալ տարրերով կազմիր հավասարում.
56-ը բաժանելին է, a-ը անհայտ բաժանարարն է, 7-ը քանորդն է:
5/ 203 վարդերից կազմեցին 29 փունջ, որոնցից յուրաքանչյուրում կար մեկ կարմիր վարդ, իսկ մնացածը՝ սպիտակ էին: Քանի՞ սպիտակ վարդ կար յուրաքանչյուր փնջում:
«Մի անգամ իմ բարեկամ մի որսորդ մեր հանդի անտառուտ սարերից մի եղնիկ նվեր բերեց երեխաներիս համար»: Այսպես սկսեց ընկերս աշնանային մի երեկո, երբ նստած միասին նրա պատշգամբում, հիացած նայում էինք հեքիաթական վերջալույսով վարվռուն սարերին, որոնց վրա մակաղած հոտերի նման մեղմորեն հանգչում էին ոսկեգեղմ անտառները:
«Այդ մի մատաղ ու խարտյաշ եղնիկ էր, խորունկ, սև ու ջինջ աչքերով, որ ծածկվում էին երկայն, նուրբ թարթիչների տակ: Կամաց-կամաց մեր վրա սովորեց նա. էլ չէր փախչում, չէր վախենում մեզնից. մանավանդ շա՜տ մտերմացել էր երեխաներիս հետ. նրանց հետ միասին վազվզում էր պարտեզում, նրանց հետ ճաշում էր, նրանց հետ քնում: Մի բան ինձ շատ էր զարմացնում: Եղնիկը թեև այնպես ընտելացել էր մեզ, սովորել էր մեր տանն ու դռանը, բայց մեկ-մեկ մեզնից թաքուն բարձրանում էր այս պատշգամբը և ուշագրավ, լռիկ նայում էր հեռու` անտառներով փաթաթված սարերին. ականջները լարած խորասույզ լսում էր անտառների խուլ ու անդուլ շառաչը, որ երբեմն ուժեղանում էր, երբեմն բարականում` նայելով հովերի թափին: Նայում էր նա այնպե՜ս անթարթ և այնպե՜ս ինքնամոռաց, որ երբ պատահում էր բարձրանում էի պատշգամբը, ինձ բավական միջոց չէր նկատում և երբ հանկարծ ուշքի էր գալիս` նետի պես ծլկվում էր մոտիցս… Արդյոք գիտե՞ր նա, որ ինքը ղողանջուն անտառների ազատ երեխան է եղել, որ մայրը այնտեղ է կաթ տվել իրեն, որ այնտեղ է իր հայրը եղջյուրները խփել կաղնիներին: Արդյոք գիտե՞ր, որ այդ խուլ շառաչը անուշ-անուշ օրորել է իրեն առաջին անգամ, և ո՞վ գիտե, գուցե, երազներ է բերել իրեն, սիրուն երազներ… Խե՜ղճ եղնիկ… Կարոտ` իր սիրած գուրգուրող անտառներից և զանգակ աղբյուրներից, իր խարտյաշ մորից և շնկշնկան հովերի հետ վազող ընկերներից` հիմա տանջվում, տառապում է մեզ մոտ, մտածում էի ես: Եվ այնպես սրտանց ցավակցում էի նրան… Չէ՞ որ նա էլ մեզ պես մտածող և զգայուն հոգի ունի: Ես շատ էի հարգում նրան, խնդրեմ չծիծաղես վրաս, այո՛, այնքան, որ երբ նա բարձրանում էր պատշգամբը, հեռացնում էի երեխաներիս, և թողնում էինք նրան մենակ իր ապրումների հետ… Երբ գրկում էի նրան, այդ նազելի էակին, և նայում էի լեռնային աղբյուրների նման վճիտ աչուկների մեջ` տեսնում էի այնտեղ մի թախծալի, երազուն կարոտ… Մի գիշեր,- մի քամի գիշեր էր,- սարերից անսանձ փչում էր քամին, դուռն ու պատուհանները ծեծում ու ծեծկում: Պարզ լսվում էր, որ այնտեղ, անտառում, դարավոր կաղնիներն ու վայրի ընկուզենիները ճակատում էին հողմի դեմ` աղմկում և գոռում: Եվ քամին բերում էր անընդհատ անտառի այդ լիակուրծք խշշոցն ու մռունչը, ու թվում էր թե` հենց մեր դռան առջև է աղմկահույզ, հողմածեծ անտառը: Երեխաներս վախից կուչ էին եկել. մինչդեռ եղնիկը դողում էր մի խենթ սարսուռով: Աչքերը կայծակին էին տալիս: Անթարթ, ամբողջովին լսելիք դառած` ականջ էր դնում նա անտառի հուժկու շառաչին, որ խոսում էր նրա հետ մայրենի լեզվով: Անտառը կանչում է նրան, ընկերների ազատ վազքն է տեսնում նա մթին թավուտների մացառուտ ժայռերն ի վեր,- մտածում էի ես: Մի փոքր հետո ավելի սաստկացավ քամին` փոթորիկ դառնալու չափ. մեկ էլ աղմուկով բացվեցին լուսամուտի փեղկերը, և մի ուժգին շառաչը միանգամից ներս խուժեց: Եղնիկը հանկարծակի մի ոստումով ցատկեց լուսամուտի գոգը` աչքերը սուզելով շառաչուն խավարի մեջ: Ես իսկույն վրա վազեցի բռնելու նրան, սակայն նա մի ակնթարթի մեջ թռավ լուսամուտից պարտեզը և ծածկվեց խավարների մեջ… Դե՛հ, հիմա՛ գնա ու գտիր նրան իր հայրենի անծայր անտառներում…»:
Բառը հնչյունների այնպիսի կապակցություն է, որը իմաստ ունի: Յուրաքանչյուր բառ կազմված է որոշակի հնչյուններից: Բառի որևէ հնչյունը փոխարինելով որևէ մեկ ուրիշ հնչյունով՝կարող ենք մի նոր բառ ստանալ:
Հնչյունները բառի մեջ դասավորված են որոշակի կարգով: Պահպանելով բառի բոլոր հնչյունները, բայց փոխելով նրանց հերթականությունը, կարող ենք նոր բառեր ստանալ: Օրինակ՝ թույն – նյութ:
Առաջադրանքներ
Յուրաքանչյուր բառի առաջին հնչյունը փոխելով կազմի՛ր որքան կարող ես շատ նոր բառեր:
գառ –տառ, ծառ, վառ
մուր –սուր, թուր,
գեր –երգ
Կազմի՛ր նոր բառեր՝ փոխելով առաջին բառի առաջին հնչյունը և երկրորդ բառի վերջին հնչյունը:
լող –սող
թագ –սագ, թաս, թաղ
Յուրաքանչյուր բառի հնչյունները վերադասավորի՛ր այնպես, որ նոր բառ ստանաս:
Արմատը բառի այն մասն է, որը ցույց է տալիս նրա հիմնական իմաստը:
Միայն արմատից կազմված բառը կոչվում է պարզ բառ:
Այն մասնիկը, որը ավելանալով բառին փոփոխում է նրա իմաստը և նոր բառ է կազմում, կոչվում է ածանց: Ածանց ունեցող բառերը կոչվում են ածանցավոր բառեր: Բառի սկզբից ավելացող ածանցը կոչվում է նախածանց, իսկ բառի վերջից ավելացող ածանցը՝ վերջածանց:
Հայերենի վերջածանցները չափազանց շատ են՝ ակ, իկ, ուկ, ական, ային, ավոր, անոց, արան, եղեն, ենի, իչ, յա, ե, ոտ, որդ, ուհի, ություն և այլն:
Եթե արտադրյալը բաժանենք արտադրիչներից որևէ մեկի վրա, ապա կստանանք մյուս արտադրիչը:
Օրինակ
40⋅8=320 բազմապատկումը ստուգենք բաժանումով:
Համաձայն կանոնի՝ արտադրյալը պետք է բաժանել արտադրիչներից որևէ մեկի վրա և ստանալ մյուս արտադրիչը:
Իրոք, 320:8=40: Ուրեմն, բազմապատկումը ճիշտ է կատարված:
Կատարի՛ր բազմապատկումը և արդյունքը ստուգի՛ր բաժանումով:
723 x 6 =4338
126 x 90 =11340
811 x 65 =4050
621 x 920 =68310
Բաժանումով ստուգի՛ր՝ ճիշտ է արդյոք կատարվել բազմապատկումը:
715 x 40 =7450
624 x 42 = 26208
3․ Կատարի՛ր գործողությունները.
12 տարի – 6 ամիս=138
6 դար – 28 տարի=22դար
5 ժ 12 ր – 52 ր=22ր
5 տարի 2 ամիս – 8 ամիս=1ամիս
Հայկուհու և Արմենուհու մտապահված թվերի տարբերությունը 400 է, իսկ գումարը՝ 1000 : Ո՞ր թվերն են մտապահել նրանք:Պատ․ 400+1000=500
Լրացուցիչ
1.Գրետան, Աննան ու Լուսինեն ունեն 72 ուլունք: Եթե Գրետան իր ուլունքներից 2-ը, իսկ Աննան 5-ը նվիրեն Լուսինեին, ապա երեքն էլ կունենան հավասար թվով ուլունքներ: Քանի՞ ուլունք ունի նրանցից յուրաքանչյուրը: լուծում 72:3=24
Пришла лиса на базар, принесла корзинку, закрытую белым полотенцем. Встала лиса в ряд, подняла пушистый воротник, поставила корзинку на стол, открыла — и увидели люди: корзинка полна хитринками. Проходила мимо базара ученица Наташа. Увидела — лиса хитринки продаёт. Подошла и выбрала себе хитринку: маленькая деревянная девочка приложила руку к голове и жалобно пищит: «Ой, голова болит!» Купила Наташа хитринку, принесла домой. Надо готовить уроки — не хочется.
У меня голова болит, — жалуется Наташа маме, — не буду уроки делать. — Хорошо, полежи, Наташенька. Прилегла Наташа на кроватку и сразу же забыла о головной боли. Говорит маме: — Мама, я пойду покатаюсь на коньках. — Но у тебя же голова болит! — удивилась мама. Наташа покраснела от стыда. «Отнесу на базар хитринку, отдам лисе, не надо мневввв
Как Наташа у лисы хитринку купила
Пришла лиса на базар, принесла корзинку, закрытую белым полотенцем. Встала лиса в ряд, подняла пушистый воротник, поставила корзинку на стол, открыла — и увидели люди: корзинка полна хитринками. Проходила мимо базара ученица Наташа. Увидела — лиса хитринки продаёт. Подошла и выбрала себе хитринку: маленькая деревянная девочка приложила руку к голове и жалобно пищит: «Ой, голова болит!» Купила Наташа хитринку, принесла домой. Надо готовить уроки — не хочется.
У меня голова болит, — жалуется Наташа маме, — не буду уроки делать. — Хорошо, полежи, Наташенька. Прилегла Наташа на кроватку и сразу же забыла о головной боли. Говорит маме: — Мама, я пойду покатаюсь на коньках. — Но у тебя же голова болит! — удивилась мама. Наташа покраснела от стыда. «Отнесу на базар хитринку, отдам лисе, не надо мне
Как Наташа у лисы хитринку купила
Пришла лиса на базар, принесла корзинку, закрытую белым полотенцем. Встала лиса в ряд, подняла пушистый воротник, поставила корзинку на стол, открыла — и увидели люди: корзинка полна хитринками. Проходила мимо базара ученица Наташа. Увидела — лиса хитринки продаёт. Подошла и выбрала себе хитринку: маленькая деревянная девочка приложила руку к голове и жалобно пищит: «Ой, голова болит!» Купила Наташа хитринку, принесла домой. Надо готовить уроки — не хочется.
У меня голова болит, — жалуется Наташа маме, — не буду уроки делать. — Хорошо, полежи, Наташенька. Прилегла Наташа на кроватку и сразу же забыла о головной боли. Говорит маме: — Мама, я пойду покатаюсь на коньках. — Но у тебя же голова болит! — удивилась мама. Наташа покраснела от стыда. «Отнесу на базар хитринку, отдам лисе, не надо мне
Отнесу на базар хитринку, отдам лисе, не надо мне её хитростей», — решила Наташа. Сунула руку в карман, где лежала маленькая деревянная девочка, а девочки нет. «Куда же она делась?» Так и не могла Наташа сообразить, куда же пропала хитринка. Рассказала она обо всём маме. Мама и говорит: — Испугалась тебя хитринка. Не любит она совести. — А где же моя совесть? В чём она? — В том, что тебе стало стыдно.